3.5/5 

De groeiende wereldbevolking, de toenemende welvaart én een nauwelijks afnemende vleesconsumptie brengen multinational The Mirando Corporation op het idee om een genetisch gemanipuleerd supervarken te ontwikkelen. Directeur Lucy Mirando (Tilda Swinton) liegt de wereld voor dat het supervarken een biologisch, niet-gemanipuleerd dier is. De varkens, een soort kruising met een nijlpaard, zijn superschattig en het opeten ervan botst nogal met dat beeld. Daarom heeft Mirando een wedstrijd uitgeschreven waarin fokkers overal in de wereld het beste supervarken groot moeten zien te brengen. De winnaar krijgt een prijs in New York. Okja is het resultaat van een Koreaanse fokker, diep verstopt in de bergen, en zijn kleindochter Mija. Als ze erachter komt dat Okja van haar afgepakt wordt, gaat ze het beest achterna. Naar Amerika. Ze krijgt hulp van het Animal Liberation Front, geleid door een zeer grappige Paul Dano.

Regisseur Bong Joon Ho gooit verschillende genres door elkaar, net als hij deed in The Host en Snowpiercer. Iets dat overigens heel normaal is onder Koreaanse regisseurs. Het is zowel een satire op de vernietigende kracht van multinationals en de totaal uit de hand lopende voedselindustrie als een schattig coming-of-ageverhaal over een jong meisje en een ET-achtige sci-fifilm over een vreemd wezen dat de onschuld in de wereld symboliseert. Door het karikaturale acteren van Tilda Swinton en haar geflipte wetenschapper dr. Johnny Wilcox (Jake Gyllenhaal), is de film grappig op momenten waar hij dit wellicht niet zou moeten zijn. Het is een vorm van zwarte humor die wat mij betreft niet goed bij het onderwerp past. Okja snijdt grote thema’s aan maar door de toon ga je er als kijker uiteindelijk ook weer makkelijk aan voorbij. Tiener Mija lijkt met haar enorme huisdier een gelukkige toekomst voor zich te hebben terwijl Okja’s soortgenoten naar de slacht gaan. Dat beeld wringt nogal. Bong Joon Ho ramt zijn boodschap erin, alsof hij wil zeggen dat subtiliteit niet werkt en drastische maatregelen nodig zijn. Wellicht is deze vorm dan ook de enige manier om mensen kritisch te laten kijken naar hun eigen voedselvoorziening. Als ze dat echt gaan doen en minder, of geen, vlees gaan eten is dat een beter argument voor de film dan mijn mening.

Okja ziet er overigens schitterend en volkomen geloofwaardig uit, met dank aan Erik-Jan de Boer, de Nederlandse VFX-wizard die eerder een Oscar won voor zijn werk aan Life of Pi.