4/5
Met dank aan George. Hij raadde me deze vrij obscure film, ik had er althans nog niet van gehoord, aan. Een horrorfilm volgens de diverse filmsites maar dat geldt dan alleen voor de eindscènes. En dan nog zijn die heel clean en is er nauwelijks bloed en nauwelijks echte spanning. Der Fan is vooral heel sfeervol en minimal. Désirée Nosbusch is de 16-jarige Simone, een meisje dat fan is van een popzanger. Daarvan zijn er heel veel maar toch is ze ook heel anders. Zo geobsedeerd door deze ‘R’ als zij is, is er geen een.Het eerste uur van de film gaat vooral over Simone’s droom om samen met hem te zijn, hem voor zichzelf alleen te hebben. Ver weg van de echte wereld. Als ze elkaar uiteindelijk ontmoeten blijkt de aantrekkingskracht wederzijds. Of toch niet? In de opbouw naar dat samenzijn, ligt de focus volledig op Désirée Nosbusch. Ze speelt dat fantastisch. Volkomen geloofwaardig zet ze een tiener neer die in haar eigen droomwereld leeft en het contact verliest met ouders, school en vrienden. Daarin wordt ze gesteund door een ijzersterke soundtrack van de Duits new wave band Rheingold. De muziek en haar performance zuigen je mee het verhaal in. De balans verschuift iets als ze R ontmoet (gespeeld door Rheingold-zanger Bodo Steiger) maar regisseur Eckhart Schmidt is wel zo wijs de camera dicht bij haar te houden. Al is het maar omdat ze zo mooi is. Haar schoonheid doet overigens wel wat af aan dat ‘bakvissen’ fenomeen; juist de alledaagsheid was/is zo kenmerkend aan de gillende vrouwelijke fans van The Beatles, Doe Maar, Take That, Justin Bieber, etc. Als het samenzijn van de twee een abrupt einde kent, neemt de film een afslag die heftig is maar toch ook weer niet heel verrassend.
Schmidt speelt wat met Nazi-symboliek rondom R, met name in de clip die hij opneemt en zijn door Nazi-uniformen geïnspireerde leren pofbroek. Wat hij daarmee wil zeggen is onduidelijk (blinde adoratie voor popmusici is net zoiets als die voor Hitler en zijn kliek?) maar het geeft wel een interessant randje aan deze Duitse New-Waveromance. Door de muziek, het dromerige acteer- en camerawerk en het kale scenario is Der Fan een buitenbeentje. Het is geen echte thriller of horror, geen drama en ook niet echt romantisch. Het is van alles wat maar het pakt wel heel bijzonder uit.